کوثر شیرازی؛ محمد سالاری؛ محمد جوان‌نیکخواه؛ مهدی پیرنیا؛ محمدرضا آصف
چکیده
در این پژوهش، تاثیر قارچ‌های درون‌زی (mycoendobiont) جداشده از قارچ دکمه‌ای سفید علیه قارچ‌های Mycogone perniciosa، Lecanicillium fungicula و Trichoderma harzianum، به‌عنوان عوامل بیماری‌زای مهم آن، برای کاربرد جهت مهار زیستی و جایگزینی ترکیبات شیمیایی بررسی گردید. جدایه‌های درون‌زی از کلاهک، تیغه و ساقه اندام‌های کاملا سالم قارچ دکمه‌ای که از سالن‌های پرورش ...
بیشتر
در این پژوهش، تاثیر قارچ‌های درون‌زی (mycoendobiont) جداشده از قارچ دکمه‌ای سفید علیه قارچ‌های Mycogone perniciosa، Lecanicillium fungicula و Trichoderma harzianum، به‌عنوان عوامل بیماری‌زای مهم آن، برای کاربرد جهت مهار زیستی و جایگزینی ترکیبات شیمیایی بررسی گردید. جدایه‌های درون‌زی از کلاهک، تیغه و ساقه اندام‌های کاملا سالم قارچ دکمه‌ای که از سالن‌های پرورش عمده کشت قارچ در کشور، جمع‌آوری‌شده بودند، جداسازی شدند. این جدایه‌ها ابتدا در آزمون کشت متقابل علیه جدایه‌های بیمارگر قارچ دکمه‌ای غربال و سپس از بین آنها جدایه‌های موثر برای آزمایش‌های گلخانه‌ای انتخاب شدند. اسپان قارچ دکمه‌ای با جدایه‌های منتخب تیمار شد و درصد وقوع بیماری ناشی از عوامل بیمارگر و نیز شاخص‌های رشدی، تعیین شدند. تمام جدایه‌های درون‌زی مورد آزمایش، توانایی محدود کردن و رقابت با بیمارگرها را داشتند و وقوع بیماری حباب‌تر (M. perniciosa) را به میزان 42/21 تا 61/97 درصد، بیماری حباب خشک (L. fungicula) را به میزان 63/60 تا 80/96 درصد و بیماری کپک سبز (T. harzianum) را به میزان 28/64 تا 93/96 درصد کنترل کردند. این آزمون در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار انجام شد. گونه‌های درون‌زی Fusarium venenatum و Clonostachys rosea بیشترین اثر بازدارندگی از رشد را در برابر هر سه بیمارگر نشان دادند. همچنین، جدایه Scedosporium apiospermum دارای اثر بازدارندگی از رشد در برابر دو قارچ بیمارگر M. perniciosa و T. harzianum بود. این پژوهش نشان داد که قارچ‌های درون‌زی قارچ دکمه‌ای می‌توانند به عنوان عوامل مهار زیستی و بهبود دهنده رشد قارچ دکمه‌ای با هدف کاربردی نمودن آنها مورد توجه قرار گیرند.
آزاده زاهدی گلپایگانی؛ پدیده وطن پرست؛ علیرضا صبوری؛ کیوان بهبودی؛ هلن محمدی
چکیده
قارچ‌های جنسTrichoderma ازجمله عوامل کنترل بیولوژیکی هستندکه تأثیر آنها در کنترل حشرات و کنه‌های آفت به‌طور مستقیم و غیرمستقیم مطالعه شده ولی در مورد تأثیر برهم‌کنش آن با گیاه روی شکارگرها اطلاعاتی در دست نیست.در این پژوهش با استفاده از گیاه لوبیای آلوده به کنهTetranychus urticae و تیمار آن با قارچ T. harzianumTr6، برخی ویژگی‌های رفتاری کنه شکارگرPhytoseiulus ...
بیشتر
قارچ‌های جنسTrichoderma ازجمله عوامل کنترل بیولوژیکی هستندکه تأثیر آنها در کنترل حشرات و کنه‌های آفت به‌طور مستقیم و غیرمستقیم مطالعه شده ولی در مورد تأثیر برهم‌کنش آن با گیاه روی شکارگرها اطلاعاتی در دست نیست.در این پژوهش با استفاده از گیاه لوبیای آلوده به کنهTetranychus urticae و تیمار آن با قارچ T. harzianumTr6، برخی ویژگی‌های رفتاری کنه شکارگرPhytoseiulus persimilisمانند میزان شکارگری، تخمگذاری، استقرار و پاسخ‌های بویایی ارزیابی شدند. استفاده از پچ‌های جفتی تیمارشده با قارچ و شاهد نشان داد برهم‌کنش گیاه با تریکودرما موجب افزایش شکارگری P. persimilis می‌شود. در آزمون تخمگذاری با استفاده از گیاهان گلدانی و مسدود کردن ساقه گیاه با چسب، بین میزان تخمگذاری شکارگر در گیاهان تیمارشده با قارچ و شاهد تفاوت معنی‌داری نبود. در آزمون میزان استقرار با اتصال پچ تیمار و شاهد با استفاده از پل طلقی، دفعات استقرار شکارگر روی پچ‌های گیاه تیمارشده با قارچ به‌طور معنی‌داری بیشتر از شاهد بود. آزمون‌های بوسنجی با سه حالت صفر، سه و شش ساعت گرسنگی و دوحالت از طول دوره آلودگی با کنه تارتن و زمان بحرانی پنج دقیقه برای شکارگر طراحی شد. در هیچ‌یک از آزمون‌های بوسنجی برهم‌کنش قارچ با گیاه، موجب افزایش میزان جلب شکارگر نشد. افزایش معنی‌دار دفعات استقرار و میزان شکارگری P. persimilis روی پچ‌های تیمارشده با قارچ، از افزایش کمی یا کیفی مواد فرار بویایی در برهم‌کنش قارچ با گیاه میزبان آلوده به کنه تارتن ناشی می‌شود که البته با توجه به نتایج آزمون بویایی سنجی و همین‌طور عدم افزایش میزان تخمگذاری، بررسی‌های بیشتر در این زمینه ضروری می‌نماید.
