76043abf2ebed2c

اثر قارچ Trichodermaharzianum Tr6بر برهم‌کنش کنه شکارگر Phytoseiulus persimilis و میزبان آن Tetranychus urticae روی گیاه لوبیا (Acari: Tetranychidae, Phytoseiidae)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی/ دانشگاه تهران

2 گروه گیاهپزشکی دانشگاه تهران

3 دانشگاه تهران

4 عضو هیئت علمی دانشگاه تهران

چکیده

قارچ‌های جنسTrichoderma ازجمله عوامل کنترل بیولوژیکی هستندکه تأثیر آنها در کنترل حشرات و کنه‌های آفت به‌طور مستقیم و غیرمستقیم مطالعه شده ولی در مورد تأثیر برهم‌کنش آن با گیاه روی شکارگرها اطلاعاتی در دست نیست.در این پژوهش با استفاده از گیاه لوبیای آلوده به کنهTetranychus urticae و تیمار آن با قارچ T. harzianumTr6، برخی ویژگی‌های رفتاری کنه شکارگرPhytoseiulus persimilisمانند میزان شکارگری، تخمگذاری، استقرار و پاسخ‌های بویایی ارزیابی شدند. استفاده از پچ‌های جفتی تیمارشده با قارچ و شاهد نشان داد برهم‌کنش گیاه با تریکودرما موجب افزایش شکارگری P. persimilis می‌شود. در آزمون تخمگذاری با استفاده از گیاهان گلدانی و مسدود کردن ساقه گیاه با چسب، بین میزان تخمگذاری شکارگر در گیاهان تیمارشده با قارچ و شاهد تفاوت معنی‌داری نبود. در آزمون میزان استقرار با اتصال پچ تیمار و شاهد با استفاده از پل طلقی، دفعات استقرار شکارگر روی پچ‌های گیاه تیمارشده با قارچ به‌طور معنی‌داری بیشتر از شاهد بود. آزمون‌های بوسنجی با سه حالت صفر، سه و شش ساعت گرسنگی و دوحالت از طول دوره آلودگی با کنه تارتن و زمان بحرانی پنج دقیقه برای شکارگر طراحی شد. در هیچ‌یک از آزمون‌های بوسنجی برهم‌کنش قارچ با گیاه، موجب افزایش میزان جلب شکارگر نشد. افزایش معنی‌دار دفعات استقرار و میزان شکارگری P. persimilis روی پچ‌های تیمارشده با قارچ، از افزایش کمی یا کیفی مواد فرار بویایی در برهم‌کنش قارچ با گیاه میزبان آلوده به کنه تارتن ناشی می‌شود که البته با توجه به نتایج آزمون بویایی سنجی و همین‌طور عدم افزایش میزان تخم‌گذاری، بررسی‌های بیشتر در این زمینه ضروری می‌نماید.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Alizadeh H, Behboudi K, Ahmadzadeh M, Javan-Nikkhah M, Zamioudis C, Pieterse CMJ, Bakker, PAHM (2013) Induced systemic resistance in cucumber and Arabidopsis thaliana by the combination of Trichoderma harzianumTr6 and Pseudomonas sp. Ps 14. Biological Control 65: 14-23.
  2. aenike, J. (1978) On optimal oviposition behavior in phytophagous
  3. aenike, J. (1978) On optimal oviposition behavior in phytophagous
  4. Bamisile BS, Dash CK, Akutse KS, Keppanan R, Wang L (2018) Fungal endophytes: beyond herbivore management. Frontiers in Microbiology 9: 544.https://doi.org/10.3389/fmicb.2018.00544
  5. Bernays, E.A. (2001)Neural limitations of phytophagous insects: implications for diet breadth and host affiliation. Annual Review of Entomology, 46: 703-727.
  6. Delkhah J, Behboudi K (2021) Improvement of biocontrol efficacy of Trichoderma harzianum Tr6 vs. Phytophthora drechsleri, the causal agent of damping-off disease in Cucumis sativus. Journal of Crop Protection 10 (2): 411-423.
  7. Denno RF., Gratton C, Peterson MA, Langelloto GA, Fink DL, Hubetry AF (2002) Bottom- up forces mediate natural-enemy impact in a phytophagous insect community. Environmental Ecology 83: 1443-1458.
  8. Dicke M, Sabelis MW, Takabayashi J, Bruin J, Posthumus MA (1990) Plant strategies of manipulating predator–prey interactions through allelochemicals: Prospects for applicationin pest control. Journal of Chemical Ecology 16: 3091-3118.
  9. Guerrieri E, Lingua G, Digilio MC, Massa N, Berta G (2004) Do interactions between plant roots and the rhizosphere affect parasitoid behaviour? Ecological Entomology 29: 753–756.
  10. Hempel, S., Stein, C., Unsicker, S, Renker C, Auge H, Weisser WW, Buscot F (2009) Specific bottom–up effects of arbuscular mycorrhizal fungi across a plant–herbivore–parasitoid system. Oecologia 160:267–277.
  11. Hoffman D, Howard RW (2019)Ecological, behavioral, chemical aspect of insect hydrocarbons.Annual Review of Entomology 66: 223-232.
  12. Hoffmann D, Vierheilig H, Schausberger P (2011) Arbuscular mycorrhiza enhances preference of ovipositing predatory mites for direct prey-related cues. Physiological Entomology 36: 90-95.
  13. Hu J, Zhou Y, Chen K, Li J, Wei Y, Wang Y, Wu Y, Ryder MH, Yang H, Dnton MD (2020) Large-scale Trichoderma diversity was associated with ecosystem, climate and geographic location. Environmental Microbiology 22: 1011–1024.
  14. Hunter MD (2016) The Phytochemical Landscape. Linking Trophic Interactions and Nutrient Dynamics. Princeton, NJ: Princeton University Press. Pp. 376.
  15. insects. Theoretical Population Biology, 14, 350 – 356.
  16. insects. Theoretical Population Biology, 14, 350 – 356.
  17. Jaenike, J (1978) On optimal oviposition behavior in phytophagous insects. Theoretical Population Biology 14: 350–356.
  18. Jangir M, Pathak R, Sharma S (2017) Trichoderma and its potential applications. In: Singh DP, Singh HB, Prabha R (eds.), Plant- Microbe interactions in Agro-Ecological Perspectives. Springer, Singapore, pp. 323-339.
  19. Koricheva J., Gange A.C., Jones T. (2009) Effects of mycorrhizal fungi on insect herbivores: a meta-analysis. Ecology 90: 2088-2097
  20. Maeda T, Takabayashi J (2001) Production of herbivore-induced plant volatiles and their attractiveness to Phytoseiulus persimilis (Acari: Phytoseiidae) with changes of Tetranychusurticae (Acari: Tetranychidae) density on a plant. Journal of Entomology and Zoology 36: 47-52.
  21. Migeon A, Tixier MS, Navajas M, Listkas DV, Stavrinides Mc (2019) A predator- prey system: Phytoseiulus persimilis (Acari: Phytoseiidae) and Tetranychus urticae (Acari” Tetranychidae): worldwide occurrence datasets. Acarologia 59 (3): 301-307.
  22. Mishra N, Khan SS, Sundari SK (2016)Native isolate of Trichoderma: a biocontrol agent with unique stress tolerance properties. World Journal of Microbiology and Biotechnology 32: 130.https://doi.org/10.1007/s11274-016-2086-4
  23. Murrell G, Crystal R, Eileen M (2015) European corn borer oviposition response to soil fertilization practices and arboscular mycorrhizal colonization corn. Ecosphere 6:1-12.
  24. Nachappa P, Margolies DC, Nechols JR, Loughin T (2006) Phytoseiulus persimilis response to herbivore induced plant volatile as a function of mite-days. Experimental and Applied Acarology 40: 231-239.
  25. Patiño Ruiz M, Schausberger P (2014) Spider mites adaptively learn recognizing mycorrhiza- induced changes in host plant volatiles. Experimental and Applied Acarology 64: 455- 453.
  26. Poveda J (2021) Trichoderma as biocontrol agent against pests: New uses for a mycoparasite. Biological Control 159: 104634.https://doi.org/10.1016/j.biocontrol.2021.104634
  27. Poveda J, Hermosa R, Monte E, Nicolás C (2019) Trichoderma harzianum favours the access of arbuscular mycorrhizal fungi to non-host Brassicaceae roots and increases plant productivity. Scientific Reports 9: 1–11.
  28. Pretty J, Bharucha ZP (2015) Integrated pest management for sustainable intensification of agriculture in Asia and Africa. Insects 6: 152–182.
  29. Pyke GH (1984) Optimal foraging theory: a critical review. Annual Review of Ecology and Systematics 15: 523–575.
  30. Sabelis MW, van Baalen M, Baker Fm, Bruin J, Drukker B, Egas M, Janssen ARM, Lesna IK, Pels B, van Rijn PCJ, and Scutareanu P (1999) The evolution of direct and indirect plant defence against herbivorous arthropods. Herbivores. Between Plants and PredatorsIn: Olff H, Brown VK, and Drent RH (eds).Blackwell Science, Oxford.pp. 109-166.
  31. Sabelis MW, and Van der Weel JJ (1993) Anemotactic responses of the predatory mite, Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot, and their role in prey finding. Experimental & Applied Acarology 17: 521-529.
  32. Schausberger P, Peneder S, Jürschik S, Hoffmann D (2012) Mycorrhiza changes plant volatiles to attract spider mite enemies. Functional Ecology 26: 441-449.
  33. Sindhu SS, Sehrawat A, Sharma R, Khandelwal A (2017) Biological control of insect pests for sustainable agriculture, In: Adhya TK, Mishra BB, Annapura K, Verma Dk, Kumar U (eds), Advances in Soil Microbiology: Recent Tends and Future Prospects.Springer, Singapore, pp. 189-218.
  34. Singh A, Bhardwaj R, Singh IK (2019) Biocontrol Agents: potential of biopesticides for integrated pest management, In: Giri B, Prasad R, Wu QS, Varma A (eds), Biofertilizers for sustainable Agriculture and Environments. Springer, Cham, pp. 413-433.
  35. Smith SE. Read DJ (2008) Mycorrhizal Symbiosis. Elsevier, The Netherlands. pp. 800.
  36. Takabayashi J, Maeda T, Yano S, Takafuji A (1998) Factors affecting the resident time of the predatory mite Phytoseiulus persimilis (Acari: Phytoseiidae) in prey patch. Applied Entomology and Zoology 33: 573-576.
  37. Vanas V, Enigl M, Walzer A, Schausberger P (2006) The predatory mite Phytoseiulus persimilis adjusts patch-leaving to own and progeny prey needs. Experimental and Applied Acarology 39: 1-12.
  38. Vázquez LL (2019) Interactions of entomopathogenic fungus with entomophagous insects in agroecosystems, In: Souza B, V ́azquez LL, Marucci RC (eds.), Natural Enemies of Insect Pests in Neotropical Agroecosystems. Springer, Cham, pp. 161-171.
  39. Wardle DA (2002) Communities and Ecosystems: Linking the Above-ground and Belowground Components. Princeton University Press, Princeton, New Jersey. pp. 400.
  40. Zhang F, Huo Y, Cobb AB, Luo G, Zhou J, Yang G, Wilson GWT, Zhang Y (2018) Trichoderma biofertilizer links to altered soil chemistry, altered microbial communities, and improved grassland biomass. Frontiers in Microbiology 9: 848.
کنترل بیولوژیک آفات و بیماری های گیاهی
دوره 9، شماره 2
بهمن 1399
صفحه 185-195

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار