76043abf2ebed2c

افزایش تولید زیست توده و بهبود کارایی بیوکنترلی سویه Bacillus pumilus INR7 با تغییر منابع کربن محیط کشت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه رازی،

2 دانشگاه رازی

چکیده

باکتری‌های افزایش‌دهنده رشد گیاه، نه تنها قادرند رشد و تولید محصول گیاهان را افزایش دهند، بلکه باعث افزایش مقاومت گیاه به تنش‌های زنده و غیرزنده می‌شوند. طراحی و بهینه‌سازی فرایند تولید نقش مهمی در افزایش زیست‌توده و کارایی این باکتری‌ها دارد. در این مطالعه، نقش برخی منابع کربن در تولید زیست‌توده و کارایی باکتری Bacillus pumilus در مهار بیمارگر Rhizoctonia solani عامل بیماری مرگ گیاهچه لوبیا مورد ارزیابی قرار گرفت. اثر سه غلظت از منابع کربنی گلوکز، ملاس چغندرقند، شکر قهوه‌ای، پودر ذرت و پودر برنج روی تولید زیست‌توده سویه B. pumilus INR7 و کارایی آن در افزایش رشد گیاه و مهار مرگ گیاهچه لوبیا در شرایط گلخانه بررسی شد. بیشترین تولید زیست‌توده به مقدار 109×90/2 و 109×34/2 واحد کلنی به ترتیب در غلظت 20 گرم در لیتر گلوکز و شکر قهوه‌ای به دست آمد. با افزایش غلظت گلوکز تولید زیست‌توده کاهش یافت ولی کارایی باکتری در افزایش صفات رشدی گیاه بهبود پیدا کرد بطوری که بیشترین طول اندام-های هوایی در غلظت 40 گرم در لیتر گلوکز حاصل شد. ملاس چغندرقند نیز در غلظت 20 میلی‌لیتر در لیتر به صورت معنی‌داری باعث افزایش کارایی باکتری در افزایش صفات رشدی گیاه شد. اثر منابع کربن در افزایش کارایی کنترل بیولوژیکی نشان داد باکتری به دست آمده از محیط حاوی گلوکز در غلظت 40 گرم در لیتر باعث کاهش 13 درصدی بیماری در مقایسه با محیط پایه شد. ملاس نیز در غلظت‌های 20 و 40 میلی‌لیتر در لیتر اثر قابل توجه‌ای در افزایش کارایی کنترل بیولوژیکی سویه B. pumilus INR7 ایفا کرد.

کلیدواژه‌ها

کنترل بیولوژیک آفات و بیماری های گیاهی
دوره 8، شماره 2
اردیبهشت 1399
صفحه 127-136

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار