کنترل بیولوژیک بیمایهای گیاهی
سعیده رنجبر چهار برج؛ اکبر شیرزاد؛ مهدی ارزنلو
چکیده
بیماری پوسیدگی خوشه یکی از بیماریهای مهم انگور است که توسط شماری از قارچهای عامل پوسیدگی انباری از جمله Aspergillus tubingensis و Penicillium crustosum ایجاد میشود. در این تحقیق برخی از سازوکارهای کنترل بیولوژیک دو جدایه از مخمر Pichia membranaefaciens شامل توانایی رقابتی، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه (توکسین)، برهمکنش بین یاختههای مخمری با میسلیوم ...
بیشتر
بیماری پوسیدگی خوشه یکی از بیماریهای مهم انگور است که توسط شماری از قارچهای عامل پوسیدگی انباری از جمله Aspergillus tubingensis و Penicillium crustosum ایجاد میشود. در این تحقیق برخی از سازوکارهای کنترل بیولوژیک دو جدایه از مخمر Pichia membranaefaciens شامل توانایی رقابتی، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه (توکسین)، برهمکنش بین یاختههای مخمری با میسلیوم قارچی و توانایی تولید آنزیمهای تجزیه‌کننده در برابر بیمارگرهای قارچی بررسی شد. در شرایط آزمایشگاهی جدایههای مخمر توانایی رقابتی بالایی علیه بیمارگرها در محیط کشت PDA اصلاحی با میزان پایین قند دکستروز نشان دادند. این جدایهها افزون بر بازدارندگی از رشد بیمارگرها در آزمون کشت متقابل با دو میزان متفاوت قند دکستروز، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه را هم نشان دادند. نتایج مربوط به بررسی برهمکنشهای بین بیمارگرهای قارچی و مخمرهای آنتاگونیست، نشان داد که یاختههای مخمر در اتصال به میسلیومهای بیمارگرها توانایی بالایی دارند. در ادامۀ این بررسی برهمکنش، توانایی تولید آنزیمهای تجزیه‌کننده توسط جدایهها نیز مشاهده شد. در شرایط انباری میزان آلودگی خوشهها به بیمارگرهای A. tubingensis وP. crustosum توسط جدایۀ P4 بهترتیب 16/49 درصد و 64/62 درصد و توسط P5 بهترتیب 88/44 درصد و 3/50 درصد کاهش داده شدند. بنابر نتایج این تحقیق هر دو جدایه در شرایط آزمایشگاهی و انباری قابلیت کنترل بیولوژیک رشد بیمارگرها را دارند.
