کوثر شیرازی؛ محمد سالاری؛ محمد جوان‌نیکخواه؛ مهدی پیرنیا؛ محمدرضا آصف
چکیده
در این پژوهش، تاثیر قارچ‌های درون‌زی (mycoendobiont) جداشده از قارچ دکمه‌ای سفید علیه قارچ‌های Mycogone perniciosa، Lecanicillium fungicula و Trichoderma harzianum، به‌عنوان عوامل بیماری‌زای مهم آن، برای کاربرد جهت مهار زیستی و جایگزینی ترکیبات شیمیایی بررسی گردید. جدایههای درون‌زی از کلاهک، تیغه و ساقه اندام‌های کاملا سالم قارچ دکمه‌ای که از سالن‌های پرورش ...
بیشتر
در این پژوهش، تاثیر قارچ‌های درون‌زی (mycoendobiont) جداشده از قارچ دکمه‌ای سفید علیه قارچ‌های Mycogone perniciosa، Lecanicillium fungicula و Trichoderma harzianum، به‌عنوان عوامل بیماری‌زای مهم آن، برای کاربرد جهت مهار زیستی و جایگزینی ترکیبات شیمیایی بررسی گردید. جدایههای درون‌زی از کلاهک، تیغه و ساقه اندام‌های کاملا سالم قارچ دکمه‌ای که از سالن‌های پرورش عمده کشت قارچ در کشور، جمع‌آوری‌شده بودند، جداسازی شدند. این جدایهها ابتدا در آزمون کشت متقابل علیه جدایههای بیمارگر قارچ دکمه‌ای غربال و سپس از بین آنها جدایههای موثر برای آزمایش‌های گلخانه‌ای انتخاب شدند. اسپان قارچ دکمه‌ای با جدایههای منتخب تیمار شد و درصد وقوع بیماری ناشی از عوامل بیمارگر و نیز شاخص‌های رشدی، تعیین شدند. تمام جدایههای درون‌زی مورد آزمایش، توانایی محدود کردن و رقابت با بیمارگرها را داشتند و وقوع بیماری حباب‌تر (M. perniciosa) را به میزان 42/21 تا 61/97 درصد، بیماری حباب خشک (L. fungicula) را به میزان 63/60 تا 80/96 درصد و بیماری کپک سبز (T. harzianum) را به میزان 28/64 تا 93/96 درصد کنترل کردند. این آزمون در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار انجام شد. گونههای درون‌زی Fusarium venenatum و Clonostachys rosea بیشترین اثر بازدارندگی از رشد را در برابر هر سه بیمارگر نشان دادند. همچنین، جدایه Scedosporium apiospermum دارای اثر بازدارندگی از رشد در برابر دو قارچ بیمارگر M. perniciosa و T. harzianum بود. این پژوهش نشان داد که قارچ‌های درون‌زی قارچ دکمه‌ای می‌توانند به عنوان عوامل مهار زیستی و بهبود دهنده رشد قارچ دکمه‌ای با هدف کاربردی نمودن آنها مورد توجه قرار گیرند.
کنترل بیولوژیک بیمایهای گیاهی
حدیث شهبازی؛ کیوان بهبودی؛ محمد جوان نیکخواه؛ مسعود احمدزاده
چکیده
توانایی کنترل بیولوژیکی سودومونادهای فلورسنت از رقابت بر سر فضا و مواد غذایی، آنتی‌بیوز و کلنیزاسیون ریزوسفر ناشی می‌شود. در این مطالعه، توانایی بیوکنترلی 39 سویةPseudomonas fluorescens در برابر قارچ Fusarium graminearum عامل بلایت خوشة گندم در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. بازدارندگی از رشد F. graminearum با استفاده از آزمون کشت متقابل، اثر ضد قارچی ...
بیشتر
توانایی کنترل بیولوژیکی سودومونادهای فلورسنت از رقابت بر سر فضا و مواد غذایی، آنتی‌بیوز و کلنیزاسیون ریزوسفر ناشی می‌شود. در این مطالعه، توانایی بیوکنترلی 39 سویةPseudomonas fluorescens در برابر قارچ Fusarium graminearum عامل بلایت خوشة گندم در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. بازدارندگی از رشد F. graminearum با استفاده از آزمون کشت متقابل، اثر ضد قارچی ترکیبات فرّار و غیرفرّار تولید‌شده توسط سویه‌ها ارزیابی شد. در تمام این آزمایش‌ها چهار سویة I P13، UTPf127، UTPf125 وUTPf105 در کنترل بیمارگر موفق‌تر بودند. در نتیجه، این سویه‌ها از نظر وجود ژن‌های hcnAB و phlD و توانایی کلنیزاسیون اکتوریزوسفر گندم در شرایط گلخانه‌ای بررسی شدند. ژن hcnABدر تمام سویه‌ها ردیابی شد؛ در حالی که، ژن phlD در تمام باکتری‌ها به جز P13 مشاهده شد. جمعیت باکتری‌ها در اکتوریزوسفر گندم در سه دورة چهارده روزه توسط سری رقت روی محیط کشت KB+++ تعیین شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که تفاوت معنی‌داری میان سویه‌های مختلف در کلنیزاسیون اکتوریزوسفر در روزهای مختلف وجود دارد و با گذشت زمان جمعیت باکتری‌ها در ریزوسفر کاهش می‌یابد. سویه‌های P13 وUTPf125 در روز 42ام قابل ردیابی نبودند، در حالی که، در روز 28ام جمعیت آنها بیش از 104×8/1 سلول در گرم وزن تر ریشه ردیابی شده بود. باکتری UTPf127 با جمعیت 104 × 1/1 سلول در گرم وزن تر ریشه در روز 42ام بیشترین میزان کلنیزاسیون و پایداری در ریزوسفر را نشان داد.
کنترل بیولوژیک بیمایهای گیاهی
ساناز چگینی؛ کیوان بهبودی؛ محمد جوان نیکخواه؛ محسن فرزانه
چکیده
در این پژوهش، تأثیر جدایههایی از قارچ تریکودرما برای کاهش رشد قارچ Aspergillus flavus R5 و آفلاتوکسین ناشی از آن در شرایط آزمایشگاه در محیط کشت و مغز پسته مطالعه شد. غربالگری اولیه براساس تأثیر ترکیبات فرّار و غیرفرّار جدایهها روی رشد استرین A. flavus R5انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیبات فرار 4 جدایة T1، T3، T4 وT17 به ترتیب با 66/60 درصد، 88/68 ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر جدایههایی از قارچ تریکودرما برای کاهش رشد قارچ Aspergillus flavus R5 و آفلاتوکسین ناشی از آن در شرایط آزمایشگاه در محیط کشت و مغز پسته مطالعه شد. غربالگری اولیه براساس تأثیر ترکیبات فرّار و غیرفرّار جدایهها روی رشد استرین A. flavus R5انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیبات فرار 4 جدایة T1، T3، T4 وT17 به ترتیب با 66/60 درصد، 88/68 درصد، 33/63 درصد و 59 درصد و ترکیبات غیرفرار جدایههای ذکر‌شده در غلظت 50 درصد به ترتیب با 50 درصد ، 82 درصد، 75 درصد و 58 درصد کاهش، بیشترین تأثیر را در جلوگیری از رشد میسلیومی A. flavus R5دارند. در حضور عصـارة برون‌سلولی این 4 جدایه، میزان آفلاتوکسین و رشد استرین A. flavus R5 در محیط مایع کاهش یافت و بیشترین میزان کاهش آفلاتوکسین مربوط به جدایههای T3و T4 به ترتیب با 76/89 درصد و 25/86 درصد بود. تأثیر عصارة این 4 جدایه در پاک‌سازی آفلاتوکسین اضافه‌شده به محیط کشت نشان داد که این جدایهها باعث کاهش معنیدار آفلاتوکسین شدند و جدایة T3 با 03/88 درصد کاهش آفلاتوکسین، بیشترین تأثیر را از خود نشان داد. بررسی کاربرد عصـارة برون سلولی جدایههای T1، T3، T4 و T17به ترتیب سبب 11/64 درصد، 40/84 درصد، 88/77 درصد و 44/51 درصد کاهش میزان آفلاتوکسین تولید‌شده در پسته شدند. جدایههای T1، T3، T4 و T17 به ترتیب متعلق به گونههای T. harzianum، T. longibrachiatum، T. harzianum و T. harzianum بودند.
