1
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه گیاهپزشکی دانشگاه تهران
2
دانشیار گروه گیاهپزشکی دانشگاه تهران
3
استادیار گروه گیاهپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد)
چکیده
شکارگری درون رستهای هنگامی رخ میدهد که یک شکارگر از شکارگر دیگری در حالیکه بر سر منابع غذایی مشترک رقابت می‌کنند، تغذیه کند. در این تحقیق میزان شکارگری درون رستهای بین مراحل مختلف کفشدوزک Hippodamiavariegata و پشه شتهخوار Aphidoletesaphidimyza در حضور و عدم حضور شته جالیز Aphisgossypii در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. در عدم حضور شکار خارج رستهای (شته جالیز) تمامی مراحل کفشدوزک شامل لارو سن 1، 2، 3، 4، حشرات کامل ماده و نر از مراحل مختلف پشه شتهخوار شامل تخم، لارو 24 ساعته و لارو 48 ساعته تغذیه کردند که بیشترین میزان تغذیه از لارو 48 ساعته به میزان 100 درصد مشاهده شد. کمترین میزان شکارگری نیز در تیمارهای حاوی تخم پشه شتهخوار مشاهده شد. در تمام تیمارها، شکارگری درون رستهای یک طرفه و نامتقارن بود و هیچ تغذیهای از جانب پشه روی مراحل مختلف کفشدوزک دیده نشد. در برآورد میزان شکارگری درون رستهای در حضور تراکمهای متفاوت شکار خارج رستهای، مشخص شد که در تراکم 30، 60، و 120 شته، تفاوت معنی‌داری بین مقدار شکارگری مورد انتظار و مشاهده شده وجود ندارد، ولی با افزایش تراکم تا 240 شته در هر واحد آزمایش، اثر کاهشی مشاهده شد.
)
