کنترل بیولوژیک بیمایهای گیاهی
محبوبه سهرابی؛ حمید محمدی؛ امیر حسین محمدی
چکیده
در این مطالعه تأثیر دو قارچ Glomus mosseae و G. intraradices به تنهایی و ترکیب آن‌ها بر فاکتورهای رشد، میزان کلروفیل و بیماری پوسیدگی ریشه نخود‌فرنگی با عامل Fusarium solani f.sp. pisi در شرایط گلخانه‌ای ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه‌ای کاملاً تصادفی با هشت تیمار و چهار تکرار انجام شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده همه تیمار‌‌های مربوط ...
بیشتر
در این مطالعه تأثیر دو قارچ Glomus mosseae و G. intraradices به تنهایی و ترکیب آن‌ها بر فاکتورهای رشد، میزان کلروفیل و بیماری پوسیدگی ریشه نخود‌فرنگی با عامل Fusarium solani f.sp. pisi در شرایط گلخانه‌ای ارزیابی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه‌ای کاملاً تصادفی با هشت تیمار و چهار تکرار انجام شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده همه تیمار‌‌های مربوط به قارچهای میکوریز باعث افزایش فاکتورهای رشد و کلروفیل نسبت به گیاهان شاهد شدند. از بین تیمار‌‌های مورد استفاده، G. mosseae نسبت به تیمار G. intraradices و تیمار ترکیبی دو قارچ میکوریز بسیار مؤثرتر بود. مایهزنی گیاهان با عامل بیمارگر در غیاب قارچهای میکوریز، باعث کاهش معنیدار فاکتورهای رشد و غلظت کلروفیل (در سطح 1 درصد) نسبت به گیاهان شاهد شد. در حضور قارچهای میکوریز کلنیزاسیون ریشه توسط عامل بیمارگر کاهش یافت و تیمار G. mosseae نسبت به تیمار‌‌های دیگر تأثیر بیشتری داشت. در گیاهان میکوریزی که با عامل بیمارگر مایهزنی شده بودند، افزایش معنیداری در فاکتورهای رشد و غلظت کلروفیل در مقایسه با شاهد آلوده مشاهده شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده تیمار G. mosseaeبهترین تأثیررا در کاهش شدت بیماری و افزایش فاکتورهای رشد نخود‌فرنگی دارد.
