کیوان بهبودی؛ خلیل بردی فتوحی فر؛ محدثه زراعتکار
چکیده
بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی با عامل Verticillium dahliaeیکی از بیماری‌های مهم گوجه‌فرنگی می‌باشد، به همین دلیل کنترل این بیماری و از جمله کنترل بیولوژیک آن مورد توجه جدی می باشد. قارچ های اندوفیت یکی از عوامل کنترل بیولوژیک محسوب می شوند که علاوه بر کنترل بیماری‌های گیاهی باعث بهبود رشد در گیاه میزبان می‌شوند. در این پژوهش پتانسیل بیوکنترلی ...
بیشتر
بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی با عامل Verticillium dahliaeیکی از بیماری‌های مهم گوجه‌فرنگی می‌باشد، به همین دلیل کنترل این بیماری و از جمله کنترل بیولوژیک آن مورد توجه جدی می باشد. قارچ های اندوفیت یکی از عوامل کنترل بیولوژیک محسوب می شوند که علاوه بر کنترل بیماری‌های گیاهی باعث بهبود رشد در گیاه میزبان می‌شوند. در این پژوهش پتانسیل بیوکنترلی چند جدایه از قارچ‌های اندوفیت گیاهی علیه عامل پژمردگی ورتیسیلیومی گوجه‌فرنگی، به ترتیب به روشهای کشت متقابل در محیط غذایی PDA، آزمون های مختلف آزمایشگاهی و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده، سه گونه قارچ اندوفیت Nigrospora oryzae، Chaetomium globosum و Coniolariella limonispora انتخابی از آزمون کشت متقابل، علاوه بر کاهش میزان جوانه زنی میکرواسکلروت های V. dahliae قادر به تولید آنزیم‌های سلولاز و کیتیناز و همچنین تولید هورمون اکسین بودند، و قارچ N. oryzae با تولید میزان 625/17 میلی گرم در لیتر بیشترین میزان هورمون اکسین را تولید کرد. در بررسی‌های گلخانه‌ای و تحت شرایط آلودگی مصنوعی در خاک گلدان، قارچ اندوفیت N. oryzae سبب بیشترین میزان کاهش شدت علائم پژمردگی ورتیسیلیومی (61/67 درصد) در نشاهای گوجه فرنگی رقم حساس فلات در مقایسه با شاهد شد. مقایسه میانگین‌های برخی شاخص های رشد نشان داد که این قارچ (N. oryzae) تاثیر معنی داری درافزایش طول ساقه، ریشه و وزن تر گیاه نسبت به سایر تیمارها داشت. قارچ اندوفیت Nigrospora oryzae به عنوان قارچ اندوفیت برتر در این بررسی با بیشترین تاثیر بر کاهش شدت بیماری V. dahliae و افزایش طول ساقه، ریشه و وزن تر گیاه انتخاب شد.
کنترل بیولوژیک بیمایهای گیاهی
کیومرث میره کی؛ محمد عبدالهی؛ فرزانه طلایی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر دو قارچ Glomus mosseae وTrichoderma virens بر نماتد Meloidogyne javanica، عامل ریشه‌گرهی گوجه‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت کاملاً تصادفی با هفت تیمار در چهار تکرار در شرایط گلخانه‌ای انجام شد. T. virens از مزارع گندم استان فارس جداسازی و روی محیط کشت PDA تکثیر شد و زادمایه اولیه G. mosseae از گروه باغبانی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان تهیه شد و ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر دو قارچ Glomus mosseae وTrichoderma virens بر نماتد Meloidogyne javanica، عامل ریشه‌گرهی گوجه‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت کاملاً تصادفی با هفت تیمار در چهار تکرار در شرایط گلخانه‌ای انجام شد. T. virens از مزارع گندم استان فارس جداسازی و روی محیط کشت PDA تکثیر شد و زادمایه اولیه G. mosseae از گروه باغبانی دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان تهیه شد و برای تکثیر و بهدستآوردن جمعیت مورد نظر از هاگهای خالص، از کشت گلدانی استفاده شد. اثر هر دو قارچ در تیمارهای مختلفی به‌صورت مجزا و مخلوط با یکدیگر بررسی شد. نتایج این آزمایشها نشان داد که مخلوط این دو قارچ باعث کاهش تمامی فاکتورهای مرتبط با نماتد شد، بهطوری که تعداد گال ریشه از 28/7 گال در هر گرم ریشه به 72/0، تعداد توده تخم از 76/2 توده در هر گرم ریشه به 39/0، تعداد لارو سن دوم از 5/3553 لارو در هر گلدان به 25/2471 و در نهایت، فاکتور تولیدمثل نماتد از 13/2 به 48/1 کاهش یافت. در مورد شاخصهای رشدی گیاه نیز تیمار مخلوط دو قارچ نسبت به تیمار شاهد بدون مایهزنی به نماتد اختلاف معنیدار آماری ندارد. از بین تیمارهای دیگر، کاربرد G. mosseae باعث کنترل نماتد و افزایش میزان رشد رویشی گوجه‌فرنگی، حتی در مقایسه با تیمار شاهد شد.
